این مراسم باشکوه امسال در مهاباد و در روستای شیلان آباد و با حضور جمع کثیری از علاقمندان به آداب و سنن کهن کردی این شهرستان در فضائی بانشاط و پویا برگزار شد. شیلان آباد روستائی زیبا و بسیار دیدنی در 13 کیلومتری مهاباد است. برای مستندساری این مراسم به محل روستا اعزام شدیم و به محض ورود به محل در محوطه و محل برگزاری این آئین جمعیت کثیری را مشاهده کریدم که گردهم آمده بودند

در مورد برگزاری این مراسم مطالبی را به صورت جسته و گریخته از زبان افراد کهنسال شنیده بودم ولی تاکنون موفق به حضور در این مراسم نشده بودم و همین امر هیجان من را برای رسیدن به محل برگزاری این آئین دوچندان کرده بود. در اطراف چمنزار زیبائی که به همین منظور در حاشیه این روستا در نظر گرفته شده بود، علاقه مندان زیادی در فضائی توام با محبت و نشاط نشسته بودند. در وسط این میدان هیزم های تلنبار شده که در وسط آن یک بیل چوبی قرار داده شده بود، به چشم می خورد که چهار تیر چوبی نیز در اطراف آن بود که بر بالای هر کدام از آنها اشیایی آویخته شده بود. شور و هیجان و نشاطی را در چهره شرکت کنندگان در این مراسم دیده می شد، نشان دهنده میزان علاقه و شوق آنها برای برگزاری چنین آئین های کهنی بود. بسیاری از مردم با پای پیاده از مهاباد از صبح به حرکت افتاده بودند تا خود را به این مراسم برسانند و عده ای نیز با خودروهای شخصی، دوچرخه و گروه هائی نیز با کرایه کردن اتوبوس و مینی بوس خود را به این مراسم رسانده بودند. این جشن باشکوه محلی در سال های نه چندان دور در تمامی مناطق کردنشین برگزار می شد، اما متاسفانه در گذر زمان مانند بسیاری از اعیاد، مراسم و جشن ها در دل تاریخ به فراموشی سپرده شد. امروز بعد از گذر زمان این جشن دوباره احیاء شده و از سوی مردم مناطق مهاباد و سردشت با شور و شوق ویژه ای برگزار می شود. نقطه شروع این آئین در شب چهاردهم بهمن است. در این شب جوانان گرد هم می آیند و با خواندن شعر، آواز و انجام بازی های محلی شب را با شادی طی مراسمی باشکوه سپری می کنند. عده ای هم با گردآمدن در خانه پیر فرهیخته و ریش سفید، در زمینه برنامه ریزی و هماهنگی برای برگزاری مراسم روز پانزدهم با یکدیگر به بحث و تبادل نظر می پردازند.

در صبح روز پانزدهم بهمن ماه جوان ها برای گردآوری هیزم خشک برای روشن کردن آتش مقدس بیلن دانا، راهی جنگل های اطراف آبادی می شوند و تا ظهر همان روز به تهیه و گردآوری هیزم و تدارکات برای برپایی جشن می پردازند و در ظهر همان روز به دستور پیر دانا این آئین آغاز می شود. در روز پانزدهم بهمن، همکاری و همنوائی تمامی مردم در روند برگزاری مراسم بیلن دانا کاملا مشهود است، گروهی به دنبال برپائی آتش و دیگران در پی تهیه مواد اصلی جشن می روند. در این مراسم ابتدا هیزم ها را در وسط میدان روستا بر روی هم قرار داده و آماده آتش زدن می کنند. در وسط این آتش پارو را به حالت ایستاده قرار می دهند و چهار عنصر (گوشت، آب، نان و بلوط) را هر کدام بر روی چوبی آویزان کرده و در چهار گوشه این آتش قرار می دهند. گوشت به نشانه ازدیاد دام، آب به نشانه سالی پرآب، نان به نشانه افزایش رزق و روزی و میوه درخت بلوط به نشانه افزایش محصولات جنگلی انتخاب می شود.

در روز موعود بالاخره انتظار به پایان رسید و این مراسم باشکوه که در گذشته به دستور پیر فرزانه روستا آغا می شد، در روستای شیلان آباد نیز در میان هیجان و شور و نشاط وصف ناپذیر مردم آغاز شد. در ابتدای این آئین بهترین سوارکار روستا شتابان به تاخت به داخل روستا رفته و به وسیله مشعلی، آتش را از روستا آورده و با آتش زدن هیزم ها اقدام به برافروختن آتش و آغاز این جشن کرد. همزمان با برافروختن آتش، جوانان روستا نیز در اطراف آتش اقدام به رقص محلی و پایکوبی کردند. این مراسم ادامه پیدا کرد تا زمانی که پاروئی که در داخل آتش قرار داده شده بود، پس از سوختن به یک طرف خم شد. طبق باور اهالی، این پارو به سوی هر کدام از عناصری که در چهار گوشه آتش قرار داده شده است، بیفتد، نشانه ازدیاد آن نوع معیشت در سال آینده خواهد بود.
در خلال برگزاری این آئین زیبا رقص های محلی و پایکوبی در اطراف آتش ادامه داشت و از مهمانان جشن با خوراک محلی پذیرائی می شد ضمن آنکه رقابت سوارکاری و پرتاب نیزه و تیر و کمان نیز به ویژه با حضور جوانان برگزار شد. لباس های محلی که به ویژه توسط کودکان و جوانان برای شرکت در این جشن پوشیده بودند، بر زیبایی و جذابیت این جشن افزوده بود. دعای پیرفرزانه برای شکرگزاری و طلب روزی و رقابت جوانان برای به دست آوردن باقی مانده آتش به جهت تبرک از دیگر حاشیه های مراسم بیلن دانا بود. بیلن دانه یا بیلدانه جشن کهنی است که ارتباطی مستمر با دامداری به عنوان شکل معیشتی غالب این مناطق دارد. زمان برگزاری این جشن باستانی در روزهای 14 و 15 بهمن ماه هر سال می باشد که مصادف با زمان تقریبی تغییر اساسی آب و هوا و گرم شدن تدریجی زمین و کم شدن هیبت زمستان است.